Okres zdania

Zdania tworzone przez dziecko bardzo często odbiegają od poprawności składniowej i fleksyjnej. Najczęściej są one twierdzące i składają się z dwóch wyrazów, np. “mama choć”, “daj pić”, “chcę am”, itp.

Mowa dziecka w tym okresie jest często nieporadna. Nadal utrzymują się substytucje głoskowe, które polegają zazwyczaj na zamianie głoski trudniejszej artykulacyjnie, na głoskę łatwiejszą, poprawnie realizowaną przez dziecko. Jednak bywa i tak, że głoska łatwiejsza zastępowana jest przez trudniejszą w realizacji, np. [l] zastępowane przez [r]. Dziecko mówi “motyr” zamiast “motyl”. Określa się to mianem hiperpoprawności. Ponadto, do normy rozwojowej zalicza się palatalizacja ( zmiękczenia )oraz w dalszym ciągu redukowanie (skracanie, upraszczanie) grup spółgłoskowych.

Okres zdania jest czasem dalszego bogacenia się słownictwa dziecka. Jednak same słowa nie są długie. Zazwyczaj składają się z dwóch lub trzech sylab. W tym okresie w słowniku dziecka występuje najwięcej rzeczowników. Są one nazwami przedmiotów z najbliższego otoczenia dziecka. Czasowniki w mowie dziecka pojawiają się w formie bezokoliczników.

Ciekawym zjawiskiem są malapropizmy, które polegają na tym, że dziecko błędnie używa wyrazów o podobnym brzmieniu, np. myli wyrazy “soczek” i “koczek”.

Dziecko w tym czasie powinno być rozumiane nie tylko przez swoją najbliższą rodzinę, ale także przez inne osoby.

Zdanie bliżej 3 urodzin dziecka powinny być coraz dłuższe składające się z 3, 4 elementów.